Το τέλος ενός πρωταθλητή. Κάποτε πουλήθηκε για 185.000$ έτρεξε 13 κούρσες, τραυματίστηκε και στο τέλος δόθηκε για 1.000$ σε σφαγέα ο οποίος ισχυρίζεται πως επιτελεί φιλοζωικό έργο. Ξεφορτώνει τον ιδιοκτήτη από ένα εργαλείο που δεν του είναι χρήσιμο πλέον και σκοτώνει ένα ζώο για να γεννηθούν τα επόμενα σε ένα ανεξέλεγκτο σύστημα αναπαραγωγής ώστε στο μέλλον να έχει κέρδος από τις επόμενες σφαγές. Οι συνθήκες μεταφοράς προς τα σφαγεία είναι μια κόλαση. Ταξιδεύουν χωρίς φαγητό …και νερό για μέρες, στοιβαγμένα, πληγωμένα με έναν ατέλειωτο φόβο και πόνο.
Όταν αγοράζουμε ιπποειδή πρέπει να φροντίζουμε για την επόμενη ημέρα. Όταν δεν θα τα χρειαζόμαστε για τον σκοπό που τα αγοράσαμε. Γιατί τους φίλους μας δεν πρέπει να τους πετάμε στα σκουπίδια αλλά να τους φροντίζουμε και να τους προστατεύουμε. Αν δεν το κάνουμε εμείς δεν θα το κάνεις κανείς άλλος για εμάς. Και τότε δεν θα διαφέρουμε από οποιονδήποτε σφαγέα.
Σε κανένα πλάσμα δεν αξίζει αυτό το τέλος.
The end of a champion. Once sold for $ 185,000 run 13 races, injured and end up for $ 1,000 to a butcher who claims to perform animal welfare work because he unloads the owner of a tool that is useful anymore. He also kills an animal so as to give space to uncontrolled reproduction system that will provide him profit to the near future with subsequent massacres. Transport conditions in slaughterhouses is real hell. Travelling without food and water for days, stacked, wounded, feeling desperate, pain and fear. When we buy horses we should be ready for the next day. The day that we will need them anymore for the purpose they were bought. We cannot get rid of our friends but we have to protect and take care of them. If we don’t do it nobody else will. Because then there is no difference between us and the slaughterers No creature on earth deserves this end.
