Τα τελευταία χρόνια διαπιστώνεται μια έξαρση στην χρήση των ιπποειδών εκτός από τουριστικούς και γαμήλιους σκοπούς, για κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές. Κανένας δεν αντιδρά αφού τα ιπποειδή στην νοοτροπία της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας παραμένουν ένα ευχάριστο εργαλείο που προορίζεται για την δική της αναψυχή και καλοπέραση.
Μετά από τις άμαξες μέσα στο νερό όπου ένα άλογο αγκομαχά να κουβαλήσει την Σταχτοπούτα και το σόι της, αναγκάζεται να καλπάζει σε δημόσιους δρόμους πυκνής κυκλοφορίας για να καμαρώσουν οι συγγενείς στην Εκκλησία και άμα «σουζάρει» το θέαμα ερμηνεύεται ως δύναμη και εξουσία του ανθρώπου προς το ζώο άρα και ευτυχία στον γάμο, τώρα πια έχουμε και τους μόνιμους και αφανείς εργάτες των σήριαλ και των κινηματογραφικών ταινιών.
Ιπποειδή που δεν ταυτοποιούνται εργάζονται χωρίς κανένα θεσμικό πλαίσιο για την προστασία τους. Κανένας δεν γνωρίζει πόσες ώρες εργάζονται, κάτω από ποιες συνθήκες και ποια μέριμνα λαμβάνει η κάθε παραγωγή για την ευζωία τους. Που βασίζονται αφού δεν υπάρχει νόμος για την προστασία των ζώων που εργάζονται σκληρά όσο και οι υπόλοιποι συντελεστές;
Η καταγραφή θα ξεκινήσει από τις 21 Οκτωβρίου, πως ξέρουν ποια ζώα χρησιμοποιούν και που βρίσκονται εκείνα που έχουν ήδη εργαστεί για την κάθε παραγωγή;
Οι παραγωγές βασίζονται στους ιδιοκτήτες ή εκμεταλλευτές τους; Βασίζονται στο τι θεωρεί ένας χασάπης, ένας ζωέμπορος ή ένας σφάχτης προστασία και ευζωία ενός ιπποειδούς που αναγκάζεται να εργαστεί; Ή απλά αδιαφορούν αφού η δουλειά πρέπει να γίνει «νόου μάτερ γουάτ». Αρκεί φυσικά στο τέλος να αναφέρεται το τυπικό και μάλλον ψεύτικο ««Κανένα ζώο δεν βλάφθηκε κατά την παραγωγή αυτής της ταινίας».
Όμως ένα άλογο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως «ράγα» για τον σκηνοθέτη, να μπει και να βγει σε εσωτερικούς χώρους για να μας θυμίσει πως το τσίρκο μόνο στα χαρτιά έχει καταργηθεί για τα ιπποειδή στην Ελλάδα.
(οι φωτογραφίες από τα διάφορα γυρίσματα κυκλοφορούν δημόσια στο διαδίκτυο από τους εμπλεκόμενους ηθοποιούς και εταιρείες παραγωγής)
