Η ιστορία του Καρλίτο

Καρλίτο. Ήταν πολύ μικρός όταν η μάνα του πέθανε από υποσιτισμό. Δεν πρόλαβε να απογαλακτιστεί και πώς να προλάβει όταν εκείνη έλιωνε από την πείνα. Πιθανόν η μάνα του να κάηκε μόλις έπεσε κάτω από την αδυναμία. Έχουμε την φωτογραφία αλλά δεν μπορούμε να την αναγνωρίσουμε. Οι έμποροι βάζουν στην αλυσίδα αναπαραγωγής ότι στέκεται όρθιο με τις ευλογίες των αρμόδιων αρχών. Και των πελατών τους φυσικά να μην το ξεχνάμε. Έτσι λοιπόν ο μικρός γεννήθηκε με κληρονομικό μυοσκελετικό πρόβλημα στα πίσω πόδια που τον δυσκόλευε πολύ. Τον βρήκαμε δεμένο με αλυσίδα μέσα σε μια τρώγλη να σαπίζει πάνω σε βρωμιές χωρίς νερό και φαγητό. Τον εντόπισε τελευταία στιγμή πριν φύγουμε με τα υπόλοιπα κατασχεμένα ιπποειδη η Tina Psimopoulou Κοντά του σάπιζαν κι άλλα εργαλεία - άλογα καθώς και μια γερακίνα μέσα σε σιδερένιο κλουβί, τρομαγμένη κι επιθετική. Αυτό που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ ήταν το άδειο βλέμμα του. Παραδομένος στους δολοφόνους κι εκμεταλλευτές του. Αν έμενε στα χέρια των "εκτροφέων", όπως ονομάζει τους τζαμπάσηδες η κτηνιατρική υπηρεσία, απλά θα ήταν ακόμα ένα εργαλείο αναπαραγωγής που θα τους έφερνε χρήμα γιατί είναι όμορφος. Σήμερα καλπάζει ελεύθερος κι έχει όρεξη για ζωή. Σε κοιτάζει στα ματια, δεν φοβάται πια και του αρέσει να παίζει. Αυτή την υπέροχη ζωή την χρωστάμε στον Konstantinos Kourmpelis. Κανείς δεν ήθελε ένα άλογο που δεν θα ιππευτεί ποτέ. Η φιλοζωία, ιδιαίτερα των αλογάδων, έχει και όρια.