Στον παράδεισο που με έφεραν μου έδωσαν το όνομα Πειρατής. Με ονόμασαν έτσι γιατί κάποιος μου κατέστρεψε το μάτι. Για αυτό φοβάμαι πολύ όποιον με πλησιάζει γιατί δεν μπορώ να τον δώ. Δεν θυμάμαι πώς έγινε, με έχουν χτυπήσει τόσες πολλές φορές που δεν θυμάμαι πια. Όταν εκείνο το βράδυ του Δεκέμβρη ακούσαμε το φορτηγό να έρχεται φοβηθήκαμε. Όποιος μας πλησίαζε ήταν πάντα για κακό. Κι έτσι πανικοβληθήκαμε και θέλαμε να το σκάσουμε. Η Σελήνη το κατάφερε αλλά είδε εμένα να ανεβαίνω στο φορτηγό και τελικά ακολούθησε κι εκείνη. Από ένστικτο ακολούθησα και τελικά μας βγήκε σε καλό. Εδώ που είμαστε έχουμε φαγητό και νερό όλη την ημέρα. Μας φροντίζουν και μας αγαπούν πολύ. Ο κακός που μας εκμεταλλευόταν δεν μας έδινε τίποτα μόνο ότι βρίσκαμε να φάμε ανάμεσα στις πέτρες. Μας είχε μόνιμα δεμένους με σχοινιά για αυτό και στα πόδια μου έχω σημάδια που δεν θα φύγουν ποτέ. Δεν θα είμαι ικανός για ιππασία γιατί πάντα θα φοβάμαι επειδή είμαι τυφλός από το ένα μάτι. Είμαι και μικρός πολύ οπότε κάνω και τις βλακείες της ηλικίας μου. Προσπαθώ να ξεχάσω και να ηρεμήσω για να μπορέσω να βρω ένα σπίτι να με αγαπήσουν για πάντα. Σας ευχαριστώ πολύ όλους για την βοήθεια που μας δίνετε.
In this paradise they brought me I was given the name Pirate Someone has ruined my eye and for this reason I am afraid of human beings. Every time somebody approaches I only feel fear because I cannot see him. I do not remember how this has happened because I have been beaten so many times I do not remember anymore. When that December night we heard the truck coming we were afraid. Until then anyone who approached us was only bad news. So all of us we panicked and wanted to run away. Selini did it, but when she saw the others coming up the truck she eventually followed. Instinctively I followed and we finally that came out in good for all of us. Here we have food and water throughout the day. They care and love us very much. The evil man who exploited us never fed us and we were trying to find something to eat among the stones. We were permanently tied up with ropes so my legs have scars that will never leave. I will not be able to be ridden because I will always be blind and afraid of the noises and people I will not be able to see. Also I am very young and I enjoy the foulness of my age. Everyday I try to forget and calm down so as to be able to find a home they will love me forever. Thank you very much for all your support the volunteers who try to save us.
