Πώς είναι δυνατόν οι άνθρωποι να διασκεδάζουν με τον φόβο και την κακοποίηση ενός ζώου; Ποιές μανάδες πήραν από το χέρι τα παιδιά τους για να γελάσουν με το θέαμα; Ποιές κοινωνίες διδάσκουν πως ο πόνος του ενός είναι η διασκέδαση του άλλου; Ένα γαϊδούρι σχοινιασμένο πάνω στο άρμα. Σαν Ρωμαϊκή αρένα. Όσο μεγαλύτερος ο φόβος και ο πόνος του τόσο μεγαλώνει η ευχαρίστηση του κοινού ικανοποιώντας τους διοργανωτές. Το ζώο ακούει τις φωνές δεν καταλαβαίνει γιατί ουρλιάζουν, φοβάται αλλά κανείς δεν θέλει να το βοηθήσει. Κανένας υπεύθυνος δεν αντέδρασε στην Κάτω Αχαΐα; Η αστυνομία πετούσε σερπαντίνες; Η εισαγγελική αρχή ήταν σε χορό; Στην χωρά μας δυστυχώς οι τοπικές κοινωνίες αρνούνται να σεβαστούν το δικαίωμα των ζώων να μην υποφέρουν. Πανηγύρια για Αγίους και κούρσες πάνω σε άσφαλτο ανάμεσα στην ψυχαγωγία. Ο καρνάβαλος τελικά δεν κάηκε φέτος.
How is it possible for people to have fun with the fear and abuse of an animal? What kind of mothers picked by hand their children teaching them to laugh at this horrible sight? Which societies teach that the pain of one is the fun of the other? A poor donkey tied up on a chariot at the carnival parrade of Kato Achaia reminding us a Roman arena. The greater the fear and pain of the the animal the greater is the pleasure of the public satisfying the organizers. The animal hears crowd’s voices but does not understand why they are screaming, donkey is frightened but nobody is willing to help. No responsible reacted? Police was busy throwing serpentines? Public prosecution was invited to the prom? Unfortunately in our county and not only, local communities refuse to respect the right of animals not to suffer. Festivals in the name of saints and horse races full of wild galloping on the roads is an entertainment. Mr. Carnival finally did not burn this year.
ความคิดเห็น